80 mm Lunt H-alfa

Dit instrument is bedoeld om de zon waar te nemen op een golflengte van 656,28 nm. Deze zeer specifieke golflengte maakt het mogelijk om de zwakke protuberansen aan de rand van de zon en de filamenten te zien. In wit licht is dit niet mogelijk omdat de protuberansen weinig licht uitstralen en volledig wegvallen tegen het felle licht van het oppervlak van de zon (de fotosfeer). Bij benadering is het oppervlak 100.000 maal helderder dan een protuberans.

H-alfa (H_α) is de golflengte die uitgestraald wordt door het atoom waterstof. Als een elektron van de 3^de baan terugvalt naar de tweede (de Balmer-reeks), wordt er een bepaalde energie afgegeven die overeenkomt met een golflengte van 656,28 nm in het rode deel van het spectrum (zie figuur).
Er zijn meer golflengten waarbij de protuberansen zichtbaar zijn. De H-β-lijn op een golflengte van 486 nm in het blauwgroene gedeelte van het spectrum laat de protuberansen ook zien.

De gloeiende fotosfeer zendt een continue spectrum uit waarin alle kleuren van de regenboog voorkomen. Boven de fotosfeer ligt een dunne en ijle gaslaag, de chromosfeer. Deze absorbeert een gedeelte van dit licht, wat in het spectrum zichtbaar wordt als donkere verstrooiingslijnen, de Fraunhofer-lijnen. De energie die opgenomen wordt, wordt enige tijd later in alle richtingen uitgestraald. Dat houdt in dat deze donkere lijnen niet aardedonker zijn, maar een klein beetje licht uitstralen. Juist dit licht wordt ook door protuberansen uitgestraald.